Προηγμένη κρυσταλλολυχνία MK9 κατασκευαστών τσιγάρων τεχνολογικής διαδικασίας μακράς διαρκείας

Μια κρυσταλλολυχνία είναι μια συσκευή ημιαγωγών που χρησιμοποιείται για να ενισχύσει ή να μεταστρέψει τα ηλεκτρονικές σήματα και τη ηλεκτρική δύναμη. Οι κρυσταλλολυχνίες είναι μια από τις βασικές δομικές μονάδες της σύγχρονης ηλεκτρονικής. Αποτελείται από το υλικό ημιαγωγών συνήθως με τουλάχιστον τρία τερματικά για τη σύνδεση σε ένα εξωτερικό κύκλωμα.

Διπολικές κρυσταλλολυχνίες συνδέσεων

Οι πρώτες διπολικές κρυσταλλολυχνίες συνδέσεων εφευρέθηκαν από το William Shockley των εργαστηρίων κουδουνιών, ο οποίος υπέβαλε αίτηση για το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας (2.569.347) στις 26 Ιουνίου 1948. Στις 12 Απριλίου 1950, το κιρκίρι του Gordon φαρμακοποιών εργαστηρίων κουδουνιών και οι σπινθήρες του Morgan είχαν παραγάγει επιτυχώς μια λειτουργώντας διπολική NPN κρυσταλλολυχνία γερμανίου συνδέσεων ενισχύοντας.

Κρυσταλλολυχνία πυριτίου

Η πρώτη λειτουργώντας κρυσταλλολυχνία πυριτίου αναπτύχθηκε στα εργαστήρια κουδουνιών στις 26 Ιανουαρίου 1954, από Morris Tanenbaum. Η πρώτη εμπορική κρυσταλλολυχνία πυριτίου παρήχθη από τη Texas Instruments το 1954. Αυτό ήταν η εργασία του κιρκιριού του Gordon, ένας εμπειρογνώμονας στην ανάπτυξη των κρυστάλλων της υψηλής αγνότητας, η οποία είχε λειτουργήσει προηγουμένως στα εργαστήρια κουδουνιών.

Σημασία

Οι κρυσταλλολυχνίες είναι τα βασικά ενεργά συστατικά σε σχεδόν όλη τη σύγχρονη ηλεκτρονική. Πολλοί θεωρούν έτσι την κρυσταλλολυχνία μια από τις μέγιστες εφευρέσεις του 20ου αιώνα.

Η εφεύρεση της πρώτης κρυσταλλολυχνίας στα εργαστήρια κουδουνιών ονομάστηκε ένα IEEE κύριο σημείο το 2009. Ο κατάλογος IEEE κύριων σημείων περιλαμβάνει επίσης τις εφευρέσεις της κρυσταλλολυχνίας συνδέσεων το 1948 και MOSFET το 1959.