Έξοχο μέγεθος 7.8*100mm βασιλιάδων πλήρως εκτιμημένη χιονοστιβάδα κρυσταλλολυχνία μηχανημάτων Kretek

Μια κρυσταλλολυχνία είναι μια συσκευή ημιαγωγών που χρησιμοποιείται για να ενισχύσει ή να μεταστρέψει τα ηλεκτρονικές σήματα και τη ηλεκτρική δύναμη. Οι κρυσταλλολυχνίες είναι μια από τις βασικές δομικές μονάδες της σύγχρονης ηλεκτρονικής. Αποτελείται από το υλικό ημιαγωγών συνήθως με τουλάχιστον τρία τερματικά για τη σύνδεση σε ένα εξωτερικό κύκλωμα.

1. MOSFET

Η field-effect μέταλλο-οξείδιο-ημιαγωγών κρυσταλλολυχνία (MOSFET), επίσης γνωστό ως κρυσταλλολυχνία MOS, εφευρέθηκε από το Μωάμεθ Atalla και Dawon Kahng το 1959. MOSFET ήταν η πρώτη αληθινά συμπαγής κρυσταλλολυχνία που θα μπορούσε να μικρογραφηθεί και να παραχθεί μαζικά για ένα ευρύ φάσμα των χρήσεων. Με τη μεγάλη εξελιξιμότητά του, και την πολύ πιό μικρή κατανάλωση ισχύος και τη μεγαλύτερη πυκνότητα από τις διπολικές κρυσταλλολυχνίες συνδέσεων, MOSFET το κατέστησε πιθανό να χτίσει τα ολοκληρωμένα κυκλώματα υψηλής πυκνότητας, επιτρέποντας την ενσωμάτωση περισσότερων από 10.000 κρυσταλλολυχνιών σε ένα ενιαίο ολοκληρωμένο κύκλωμα.

1. Μαζική παραγωγή

Στη δεκαετία του '50, ο αιγυπτιακός μηχανικός Μωάμεθ Atalla ερεύνησε τις ιδιότητες επιφάνειας των ημιαγωγών πυριτίου στα εργαστήρια κουδουνιών, όπου πρότεινε μια νέα μέθοδο επεξεργασίας συσκευών ημιαγωγών, ντύνοντας μια γκοφρέτα πυριτίου με ένα στρώμα μόνωσης του οξειδίου πυριτίου έτσι ώστε η ηλεκτρική ενέργεια να μπορεί σοβαρά να διαπεράσει στο πυρίτιο διεύθυνσης κατωτέρω, η υπερνίκηση της επιφάνειας δηλώνει εκείνη την ηλεκτρική ενέργεια από την επίτευξη του ημιαγωγικού στρώματος. Αυτό είναι γνωστό ως παθητικότητα επιφάνειας, μια μέθοδος που έγινε κρίσιμη στη βιομηχανία ημιαγωγών δεδομένου ότι κατέστησε αργότερα πιθανή τη μαζική παραγωγή των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων πυριτίου.

1. Κρυσταλλολυχνία πυριτίου

Η πρώτη λειτουργώντας κρυσταλλολυχνία πυριτίου αναπτύχθηκε στα εργαστήρια κουδουνιών στις 26 Ιανουαρίου 1954, από Morris Tanenbaum. Η πρώτη εμπορική κρυσταλλολυχνία πυριτίου παρήχθη από τη Texas Instruments το 1954. Αυτό ήταν η εργασία του κιρκιριού του Gordon, ένας εμπειρογνώμονας στην ανάπτυξη των κρυστάλλων της υψηλής αγνότητας, η οποία είχε λειτουργήσει προηγουμένως στα εργαστήρια κουδουνιών.